सम्पूर्ण मित्रहरु,
म यहाँ एउटा नँया शीर्षक शुरु गर्दैछु, जँहा हामीले एउटा फोटो र त्यस सँग सम्बन्धित कबिता कोर्नेछौ।अझ भनौ न आफ्नो गाँउ- सहरको फोटोलाई सुन्दर भावनाका बान्किले कुद्ने छौ। मेरो पालन पोषण र शिक्षादि नवलपरासीमा भए पनि, मेरो जन्म पाल्पाको तानसेनमा भएको हो। यस अर्थमा पाल्पा सँग मेरो भावनात्मक सम्बन्ध छ। मेरो यो प्रयास हाम्रो सम्बन्धको सेतुलाई उजागर गर्ने एउटा जमर्को हो। सँधै जस्तो यहाँहरुको सहभागिताको अपेक्षा मैले राखेको छु।

सधन्यबाद!
सुरेन
------------------------------------------------------------------------------------
पाल्पा मेरो आँखामा

सुर्योदयको हँसिलो मुस्कान सँगै
श्रीनगर डाँडा माथि सुनौलो किरणले मेरो गाँउ चुम्छ
रातको अन्धकार रूपी अट्टहास निल्दै
धुपि-सल्लाको पातहरु फहराउदै
रम्भापानीको सेपिलो गुँरास बन, रम्भादेबी हाम्री कूल देबी
पर्भासको नीलकमल फेरि जुर्मुराउछ नौलो बिहानी सँगै
मदन पोखराका कफि खेतहरु झुमेर नाच्छन्
तिम्रो मुटु भएर बग्ने माडी खोला
महाभारत पहाडका नागबेलीसँग डुडुल्किएर
खेतका गह्रा-गह्रा भिजाउदै
बेसीका खेतालासँग झ्याउरे नाच्छन्

सत्यवतीमा भाकल गर्ने तिर्थालुहरु
बहिरी सत्वती मातासँग चिच्याई-चिच्याई आशिष माग्दा
कराङ-कुरुङ दक्षिणोन्मुख यात्रामा बिचरण गर्दछन्
मित्यालको टोपि खस्ने उकालोमा
नून-तेलको भारि बोकेका ढाक्रेहरु
कौरा, घाँटु घन्किरहेका मगर गाँउ हुँदै
?ओके बाजे? सँग हातमेलो गर्दै
कुटो,कोदालो लिएर बाटो खन्छन्
बिकाश र सम्भावनाका गोरेटो पहिल्याउदै
जातिय बिभिदतता र पाल्पाली सभ्यतालाई
टँडिखेलमा कवाज खेलिरहेका पाईलाहरु लेफ्ट-राइटमा पोख्छन्
मलाई थाहा छ म तिमिलाई अँगाल्न सक्दिन
म काली किनारको रानि महल सरि एक्लिएको छु
तर म तिमिलाई अनुभूत गरिरहेछु, तिम्रो न्यानोपन, ढाकाको न्यानोपन
तिम्रा गुँरास फूल टिप्न सक्दिन, तिम्रो आँसु पुछ्न नै
न त खन्ती,गैंती बोकेर हेक्लाङको बाटो खन्न सक्छु
तथापि हजारौं कोश टाढा यस बिरानो भूमिमा
मेरो ह्दय निकट छौ, मेरो आँखामा
प्रीय! पाल्पा मेरो आँखामा

सुरेन्दरजी,
साह्रै राम्रो!

विद्या नास कस्तो गजबसित लेख्न सक्नु भा।
मलाई नि थप्दिम् कि जस्तो लाग्या थियो तर आँट्नै सकिन।

- http://www.sajha.com/sajha/html/OpenThread.cfm?forum=2&ThreadID=17323

धरान
गोकुल भण्डारी

जहाँ पाहुनालाई पुग्नेबित्तिकै भानुभक्तले स्वागत गर्छन्
अनि लक्ष्मी चोक लगेर देवकोटासँग भेटघाट गर्छन्
रोमान्सको मूड छ भने मोती स्मृति भवन लग्छन्
भट्टजीको गजलसँगै चिया चुरोट अफर गर्छन्

जहाँ चारकोसे झाडीको स्टेज बनाएर सर्दू र सेउतीले दोहोरी खेल्छन्
प्रेमले पसीना पुछिदिदै जहाँ भेडेटारले चिसो बतास फेक्छन्
जहाँ बूढा सुब्बा तरुनो भएर निशाने खोलामा निशाना लगाउँछन्
अनि पन्चकन्या र दन्तकालीका साथ भाका हालेर गीत गाउँछन्

जहाँ गर्मीमा शीतल र जाडोमा न्यानो हुने गर्छ
अनि चारैतिर हरिया पहाडले अँगालोमा बाँध्ने गर्छ
जहाँ बच्चाको भकुण्डो जस्तै बेलुकी घाम कोशीमा डुब्ने गर्छ
र फेरि बिहान मुसुक्क हाँस्तै विजयपुर डाँडामा देखिने गर्छ

अमेरिका युरोप जस्तै लाग्छन् जहाँ चिल्ला सडकहरु
अनि फोहोर खान नपाएर पर्देशिएका छन् झिङ्गाहरु
पेरिस जस्तै हरेक साँझ रंगिन्छ गुलाबी रंगमा
भट्टी होस् या चिया पसल तातिन्छ माहौल तरंगमा

जहाँ छाता चोकले भविष्यको नेता जन्माउँछ
भोटेपुल र बुद्ध चोकले कुशल खेलाडी जन्माउँछ
जहाँ मंगलबारे र रत्न चोक धान नाचमा रमाउँछन्
अनि पुरानो बजारमा बाँडाहरु नयाँ भाँडा बनाउँछन्

जहाँ पहाडको ठिटो पनि हेर्दा हेर्दै हिरो हुन्छ
फुश्रे जस्तै फुश्रो भएपनि दुइ दिनमै रुप्पी हुन्छ
जहाँ चोकमा युवतीहरु नि:शुल्क सौन्दर्य प्रतियोगिता गर्छन्
अनि बुढा बुढीहरु रौसिएर फैसला गर्छन्

बाहिर देख्ता हाँसे पनि धरानको मायाले म रोएको हुन्छु
बिपनामा जहाँ पुगे पनि सपनामा सधैं धरान पुगेको हुन्छु
जीवनप्रति आशावादी, भोगवादी प्यारो धरान
स म्झियोकी काम्न थाल्छ मेरो मुटु मेरो प्राण

- http://guild.sajha.com/guild/read.cfm?guildid=19

वाह वाह !!!

क्या राम्रो धागो सुरु भो,

के गर्नु, आफूलाई त दादागिरी जी ले लेखेको ठाउँमा छुस्के हान्न मात्र आम्छ।

आफै नयाँ सिर्जना गर्न त मरिगए आम्दैन यार।

तै नि अब चैँ प्रयास गर्नु पर्ला जस्तो छ है

-सरु

मैनबत्तीको शिखा

भूपी शेरचन

शुभ्र, शान्त र स्निग्ध
शिखा मैनबत्तीको

मानौं,
प्रथम रजस्वलापछि
स्नान गरेर
शारदीय घाममा
आफ्नो कौमार्य छरेर
थकित-थकित झैं
चकित-चकित झैं
एक्लै-एक्लै मुस्काइरहेको
अनुहार हो यो कुनै
सुन्दरी नवयुवतीको

शुभ्र, शान्त, स्निग्ध
शिखा मैनबत्तीको

आँखाभरि वेदनाको पानी
तर, हर्षले हाँसिरहेछ आँखाको नानी
मानौं, अप्रेशनपछि
होशमा आएर
घोर पीडामा पनि
शिर अलिक उठाएर
नवजात शिशुलाई नियालिरहेको
सन्तुष्ट आँखा हो यो
कुनै पुत्रवतीको

शुभ्र, शान्त र स्निग्ध
शिखा मैनबत्तीको

एकातिर धप्प-धप्प
बलिरहेछ अनुहार
अर्कातिर तप्प-तप्प
ढलिरहेछ अश्रुधार

मानौं यो कुनै विधवाको
त्यो क्षणको अनुहार हो
जब कि उसलाई आएछ याद
एकसाथ
सुहागरात र स्वर्गीय पतिको

शुभ्र, शान्त र स्निग्ध
शिखा मैनबतीको

मेरो देश

भूपी शेरचन

जहाँ
हिउँ परेको रातमा
जून, धरतीलाई भेट्न
हिमकणहरुको साथमा
मुस्कुराउँदै ओह्रालो झर्छ,
र धरतीलाई र्सवाङ्ग हाँसेको पाएर
झन् बढी मुस्कुराएर
आकाशमा र्फकने गर्छ,

जहाँ
आरुबखाडाका हाँगा-हाँगामा
फुल्दछन् कुखुराका चल्लाहरु,
जहाँ
मृगमरीचिका पछि लाग्नेहरुको यादमा
रुन्छन् धूपी र सल्लाहरु,

जहाँ
बाह्रै महीना मानिसका गालामा
फुल्दछन् आरुका फूल
जहाँ
मुटुको स्पन्दनझैं उफ्री उफ्री
खेल्छन् मृगशावकका हूल,

जहाँ
पहराबाट छहराले
खोलामा हाम्फाल्दछ,
जहाँ-रातमा पनि हिमचुलीले
आँगनमा घाम पाल्दछ,

जहाँ
प्रत्येक पहाडको काखमा नदी
छातीमा छहरा
र निधारमा लेक हुन्छ,
जहाँ
स-साना नदीहरुमा पनि
तूफानी समुद्रको वेग हुन्छ,

जहाँ
बटुवालाई प्रत्येक झयाङबाट
झयाउँकीरीले गिज्याउने गर्छ
प्रत्येक अँधेरी पँधेरोमा
जूनकिरीले ज्योति फिँजाउने गर्छ,

जहाँ
. . . . . .
. . . . . .
जहाँ
एकबाजि आएर
घर र्फकन वसन्त भुल्दछ,

जहाँ
बटुवालाई भन्ज्याङमा रोकेर
हिमाल पङ्खा हम्कन्छ;
जहाँ
एक-अर्काको मुख हेरेर
नीलगिरि र धवलागिरि चम्कन्छ;

जहाँ
प्रत्येक रातमा आकाशले
मङ्गल-दीप सजाउँछ;
जहाँ
प्रत्येक भोरमा धरतीले
एक गोरो छोरो जन्माउँछ;

जहाँ
हरिया-हरिया पहाडका फरिया
अलिक तल सारेर
निर्मल, स्वच्छ र न्यानो घाममा
हिमालले सधै ढाड सेकेको हुन्छ
म जति टाढा भए त्यो मेरो देश
सधै मेरो मनले
सपनामा पाइला टेकेको हुन्छ ।

this is another literary epoch. Good one guys. By the way, is she sitara in reality? The poem is really superb.

3g3f]/ b'Mv ;fu/ ;++;f/ hfg efO{ ,
gu/] 3d08 slxn] dg"{ 5 xfdLnfO{ ..

Thanks guys, hancyguy n usofa.
brother, nepe you took my breaths away with those masterpieces from Bhupi. I am a great adorer of his work, the king of off track poetry in modern Nepali literature. Keep posting man, keep inspiring, and keep edifying.
Dada_giri n saruBhakta, why dont you write about Syangja. I bet Syangja is no less in beauty and natural flora n fauna itself than Palpa .

Best regards,
Suren.
------------------------------------------------------------
www.paradesh.com
www.nepalisong.com

भूपी शेरचनकै मुक्तकहरु:

यो देशमा जति अरु कहाँ छ र व्यक्तिगत स्वतन्त्रता!
फिका पर्छन् यसको दाँजोमा अमेरिका र स्विडेन,
यहाँ त त्यो व्यक्ति पनि बन्न सक्छ प्रधानमन्त्री
जसले एक रातको जुवामा गर्छ लाखौंको लेनदेन,
कति सार्थक भएको छ, यो अंग्रेजभक्त देशमा आ?एर
अंग्रेजीको उखान: 'नो रिस्क, नो गेन'।


प्रत्येक पहेंलो धातुलाई सुनको गजुर भन्न मन लाग्छ
प्रत्येक रंगीन चरालाई बनको मजुर भन्न मन लाग्छ
चाकरी गर्दा गर्दै यस्ता बानी परिसक्यो कि अब त
कुनै गधालाई भेटेपनि उसलाई हजुर भन्न मन लाग्छ।

अर्को एउटा: भूपीकै कवितांश

जब रात पर्छ


जब रात पर्छ
युद्धविश्रामपछि लासहरुमाथि
हतार हतार
चारै दिशाबाट झम्टेझैं
चील र गिद्धका कतार
अन्धकार
त
ल
झ
र्छ
डरलाग्दा काला पखेटाहरु फिँजाएर।
जब रात पर्छ
दिनभरि
एक्लाएक्लै
बेग्लाबेग्लै उभिएका रुखहरुले
एक अर्काका हात समात्छन्
अज्ञात आशंका र आतंकले।
जव रात पर्छ
मलाई मेरो कोठाले निल्न ,
भित्ताहरुले टोक्न,
दलिनहरुले किच्न खोज्छ
र झ्यालका सिसाबाहिरबाट मलाई
कालो बिरालोले आँखा तर्छ।
म अनिद्राको दीर्घ रोगी,
सेता परेवाजस्ता कोमल रुवालाई
फड्काउनुसम्म फड्काएर ,
सियोले घोच्नसम्म घोचेर तकिएको
डसनामाथि स्वयं डसित अनुभव गर्दै तेर्सिएर,
निरपराध मारिएका चराहरुका प्वाँखहरुको
पीडादायी पोको: तकियामाथि शिर राखेर
म पढेर निदाउने प्रयास गर्छु
म निदाउनलाई पढ्ने प्रयाश गर्छु।
- - - - - - - - - - - - - - - -- - - - --
- - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - -
रात: मेरो मुटुभरि भुइँचालोको कम्पन छर्दै जान्छ,
रात: मेरो मस्तिष्कभरि ज्वालामुखीको विस्फोटन गर्दै जान्छ।।

Oh! newuser pani,Thanks।
रात केवल एक प्रहर बाँकी छ

रात केवल एक प्रहर बाँकी छ
तीन प्रहरको अन्तिम असर बाँकी छ
पश्चिमा पुगेकी एक्ली चाँदनीलाई
केवल यौटा मेरै भर बाँकी छ
रात केवल एक प्रहर बाँकी छ

कैयौंले यहाँ रातको गीत थालेथे
आफ्ना-आफ्ना तारा बालेथे
तर को रह्यो र अब यहाँ
तिमी छौ, म छु र हाम्रो रहर बाँकी छ
रात केवल एक प्रहर बाँकी छ
- भीम दर्शन रोक्का
-------------------------------------------------
www.paradesh.com
www.nepalisong.com

sorry picture didnt load.

Surrendras ji;
Such beauty in your composition; such imagery renders me speechless.

Nepe ji, once more we see your creative side. Again, I insist, the picture(sitara's) does not do justice to your eloquent gazal.

Newuser and Usofa, thanks for the additions; I relish Bhupi's poetries.

Suren,

Thank you for starting a refreshing thread.

Bhoopi inspires all. He wrote what he really wanted to write. Many others wrote what they thought they ought or can write.

-----------------------------------------

Hancyguy,

Thank you for your kind words. The picture that breathed the real life that the words of the poem hardly managed to depict is true hakdaar of the compliment.

----------------------------------------------

Newuser ji,

Isn't the muktak "गधालाई पनि हजुर भन्न मन लाग्छ" from Haribhakta Katuwal instead ?

And, "जब रात पर्छ" sounds like one from yourself. Beautiful one.

-----------------------------------------------

Sitara,

:-)

---------------------------------------------

Now to continue with the thread, here is a tiny poem- just a single shlok.

?ए आमा,

कति रामरा काबिता हरु पढन पाईयो आज, एक्दमै खुशी लागेको छ

धन्यवाद छ सबैलाई

नेपाल तारा
---------------------------------------------------------------------
so nobody is gonna help me out with downloading nepali songs huh?

does anybody know how to download songs from http://www.nepal123.com ???

आऊ, घावैघाउ भएको छाती कुल्चेर आऊ तिमी
म सब पीडा सहुँला, आँखाभरि गुँरास फुलाऊ तिमी
आऊ अझ मेरा झरेका सपनाका पातहरूमा टेकेर
क्यै चाहिन्न मलाई, आँसुका गीत भएर जाऊ तिमी

usofa, your single stanza poem is really nice that summarizes the pain of betryal and faint hope at once. But let me remind you that the words you are using in your poem is more stronger than the picture. Let's put this way: the picture says that the memory of the past is graudally fading, but your expression says no. This is good combination, in my view, that makes clear distinction between head and heart. Your memory can go dim gradually and may not be able to recall the protrait of a dear one properly, but ask your heart how close were you and are you with that betryal love.

well done guys, keep it up.

सुन्दर छ नेपाल, विशाल पनि छ
पूर्खा त वीर हुन तर अहिले के छ?
पिएका पियै छन् दुष्ट र पापीहरुले
रित्तिन के बेर यो लुछा-चुंडिले ॥१॥

शान्तिको ठांउमा क्रान्तिको बास छ
अम्रितको नाउमा सोमरसको गांस छ
खै कहां गयो वीर पूर्खाको कहानी?
सबैले ठान्छन् आफूमात्र महानी ॥२॥

खै कहां छ आज पूर्खाको चिनारी?
खै कहां गयो आज शान्तिको पगरी?
सक्षम थियो देश अनि सुन्दर पनि
यी सव हुदैछन् कथा कहानी ॥३॥

नेपाल हैन कसैको दिब्य देश
नेपाल बन्दैन कसैको स्वार्थी भेष
यो त हुनुपर्छ पवित्र जनतान्त्रिक देश
नेपालीत्व त राजाफ्रि नेपालमा मात्र पाईन्छ ॥४॥

कवि- ओके, २०६१ साल शुभम् ॥॥॥॥॥